Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Ολοκλήρωση του 3ου κεφαλαίου και έναρξη της διεξοδικής μελέτης του 4ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 3–4.) με σκοπό τη συνέχεια του εγχειρήματος της διερεύνησης από τον Πλωτῖνο της φύσης της αἰωνιότητας.Kant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήKant: Ηθική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Καντιανή ΗθικήΧρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Εκτενής ανάλυση του 3ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 3.) με σκοπό τη συνέχεια του εγχειρήματος της διερεύνησης από τον Πλωτῖνο της φύσης της αἰωνιότητας.Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Εκτενής ανάλυση του 1ου και του 2ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 1–2.) με σκοπό την ανίχνευση της φύσης της αἰωνιότητας.Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Ο διάλογος Κρατύλος έχει ως θέμα του την προέλευση, την λειτουργία και την αναφορικότητα της γλώσσας στην πραγματικότητα, την οποίαν χαρακτηρίζει γενικά ως “δήλωση”, δηλαδή “φανέρωση”. Στο πλαίσιο αυτό ο Πλάτων διακρίνει δύο ειδών δηλώσεις: την μίμηση και την ονομασία. Η μίμηση φανερώνει το δηλούμενο με την ίδια την μορφή της, καθώς ο μιμούμενος ομοίωνει στοιχεία της όψης του με την εξωτερική μορφή του δηλουμένου, (αντίθετα η ονομασία δηλώνει την ουσία των πραγμάτων και είναι σαν να μιμείται την εσωτερική τους, μη-αισθητή μορφή). Παρόμοιος ορισμός της μίμησης ως ομοίωσης με αισθητά μέσα με το αντικείμενο που μιμούμαστε, δίδεται και στο Γ΄ της Πολιτείας. Στο Ι' της Πολιτείας οι ποιητές και όλοι όσοι δηλώνουν παραστατικά τα πράγματα ονομάζονται μιμητές. Η δηλωτική λειτουργία τους εξηγείται μέσω της αναλογίας με την λειτουργία ενός καθρέφτη: πρόκειται για παθητική αντανάκλαση εξωτερικών όψεων των πραγμάτων που δεν απαιτεί καμία αληθή γνώση για αυτά. Οι μιμήσεις των ποιητών, των ζωγράφων κλπ. κατατάσσονται οντολογικά στην “τρίτη θέση από την αλήθεια” κατά τον Πλάτωνα ως μιμήσεις μιμήσεων, αφού και τα ίδια τα αισθητά θεωρούνται μιμήσεις των ιδεών. Από πλευράς φιλοσοφίας της τέχνης έχουμε εδώ, αν και με αρνητικό πρόσημο, έναν πρώτο αναλυτικό διαχωρισμό της παράστασης από το εκάστοτε πρότυπο, Αυτό αποτελεί μια εννοιολογική διάκριση, ιστορικά σημαντική για τον οντολογικό προσδιορισμό της ποίησης και του ωραίου.Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Στον διάλογο Ιων, που ανήκει στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους, έχουμε μια πρώτη διερώτηση του ζητήματος της σχέσης της ποίησης προς την γνώση, που είναι κεντρικό στον προβληματισμό του Πλάτωνα. Συζητείται το ερώτημα κατά πόσον αυτό, στο οποίο επιτηδεύονται οι ραψωδοί (κατ΄επέκτασιν και οι ποιητές) απαιτεί έλλογη γνώση, ώστε να θεωρείται “τέχνη”, με την έννοια που έχει ο όρος στην αρχαιότητα. Ο διάλογος αποκαλύπτει την ενθουσιώδη και μη έλλογη, συμπαθητική σχέση του ραψωδού και του ποιητή με τα πράγματα, τα οποία παρουσιάζει παραστατικά ομοιάζοντας τον εαυτό του με αυτά, κατεχόμενος από θεία δύναμη. Χωρίς να αναφέρει τον όρο, ο Πλάτων διακρίνει κατ΄αυτόν τον τρόπο τα επιτηδεύματα των ποιητών και των ραψωδών ως μιμητικές δραστηριότητες, τις οποίες συσχετίζει με το πάθος και τις διαχωρίζει από έλλογες γνωστικές διαδικασίες που απαιτούν μέθοδο και καθολικότητα όπως είναι η “τέχνη” και η “επιστήμη”.Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Παρουσίαση των βασικών θέσεων της πλωτινικής φιλοσοφίας, αποσαφήνιση της ορολογίας, εκτενής επεξήγηση των συσχετίσεων μεταξύ των βαθμίδων της πραγματικότητας του ιεραρχικού σχήματος των τριῶν πρῶτων ἀρχῶν.Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Στον διάλογο Ιων, που ανήκει στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους, έχουμε μια πρώτη διερώτηση του ζητήματος της σχέσης της ποίησης προς την γνώση, που είναι κεντρικό στον προβληματισμό του Πλάτωνα. Συζητείται το ερώτημα κατά πόσον αυτό, στο οποίο επιτηδεύονται οι ραψωδοί (κατ΄επέκτασιν και οι ποιητές) απαιτεί έλλογη γνώση, ώστε να θεωρείται “τέχνη”, με την έννοια που έχει ο όρος στην αρχαιότητα. Ο διάλογος αποκαλύπτει την ενθουσιώδη και μη έλλογη, συμπαθητική σχέση του ραψωδού και του ποιητή με τα πράγματα, τα οποία παρουσιάζει παραστατικά ομοιάζοντας τον εαυτό του με αυτά, κατεχόμενος από θεία δύναμη. Χωρίς να αναφέρει τον όρο, ο Πλάτων διακρίνει κατ΄αυτόν τον τρόπο τα επιτηδεύματα των ποιητών και των ραψωδών ως μιμητικές δραστηριότητες, τις οποίες συσχετίζει με το πάθος και τις διαχωρίζει από έλλογες γνωστικές διαδικασίες που απαιτούν μέθοδο και καθολικότητα όπως είναι η “τέχνη” και η “επιστήμη”.Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Στοιχεία της ζωής, της φιλοσοφικής δραστηριότητας, του έργου του Πλωτίνου. Εισαγωγή στις βασικές αρχές του φιλοσοφικού προγράμματος του Πλωτίνου.Αρχαία Ελληνική Ηθική και Πολιτική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Συζήτηση για τις έννοιες της Διανοητικής Αρετής και του Μορφωτικού Αγαθού ως μέσα για την πραγμάτωση του Ιστορικού Προσώπου.Αρχαία Ελληνική Ηθική και Πολιτική Φιλοσοφία, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας
Πλάτων - Αριστοτέλης: Ζητήματα ηθικού περιεχομένου. Οι έννοιες της ηθικής αξίας και της ηθικής αρετής.