Στον διάλογο Ιων, που ανήκει στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους, έχουμε μια πρώτη διερώτηση του ζητήματος της σχέσης της ποίησης προς την γνώση, που είναι κεντρικό στον προβληματισμό του Πλάτωνα. Συζητείται το ερώτημα κατά πόσον αυτό, στο οποίο επιτηδεύονται οι ραψωδοί (κατ΄επέκτασιν και οι ποιητές) απαιτεί έλλογη γνώση, ώστε να θεωρείται “τέχνη”, με την έννοια που έχει ο όρος στην αρχαιότητα. Ο διάλογος αποκαλύπτει την ενθουσιώδη και μη έλλογη, συμπαθητική σχέση του ραψωδού και του ποιητή με τα πράγματα, τα οποία παρουσιάζει παραστατικά ομοιάζοντας τον εαυτό του με αυτά, κατεχόμενος από θεία δύναμη. Χωρίς να αναφέρει τον όρο, ο Πλάτων διακρίνει κατ΄αυτόν τον τρόπο τα επιτηδεύματα των ποιητών και των ραψωδών ως μιμητικές δραστηριότητες, τις οποίες συσχετίζει με το πάθος και τις διαχωρίζει από έλλογες γνωστικές διαδικασίες που απαιτούν μέθοδο και καθολικότητα όπως είναι η “τέχνη” και η “επιστήμη”.

2014-10-21 1186