openDelos: Search Multimedia Content

Βρέθηκαν 156 αποτελέσματα

Φιλοσοφία, Ηθική, Θρησκεία Αφαίρεση Όλων

Λεπτομερής

Τίτλος

"Καντ Ι":εισαγωγή και προσδιορισμός των καλαισθητικών κρίσεων κατά το ποιόν" / Διάλεξη 8 (Καλέρη Αικατερίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Συνοπτική παρουσίαση εμπειριστικών (Ντ. Χιούμ) και ορθολογιστικών (Α. Μπάουμγκαρντεν, Γκ. Φρ. Μάιερ) προσεγγίσεων της καλαισθησίας και του ωραίου. β) Εισαγωγή στην καντιανή θεώρηση και στην Κριτική της κριτικής δύναμης. Ο Καντ συνδέει την αντίληψή μας για το ωραίο τόσο με τις υποκειμενικές μας αντιδράσεις σε αισθητηριακά ερεθίσματα όσο και με κάποιου είδους διανοητικές διαδικασίες συνθέτοντας τις προηγούμενες από αυτόν αισθητικές παραδόσεις του εμπειρισμού και του ορθολογισμού. Στις καλαισθητικές κρίσεις συνδέεται η αίσθηση με την διάνοια κατά τρόπον, ώστε να δημιουργείται ως νέος, οντολογικά διακριτός χώρος πραγματικότητας: το πεδίο της ομορφιάς, που διαφέρει τόσο από το πεδίο της αντικειμενικής γνώσης, όσο και από το πεδίο του πράττειν, αλλά και από ο ιδιωτικό και ιδιοσυγκρασιακό πεδίο της αίσθησης. Η ανάλυση του Καντ βασίζεται, όπως και στις δύο άλλες Κριτικές του στην ανάλυση των κρίσεων, εδώ των “καλαισθητικών κρίσεων”, που εισάγονται εξ αρχής ως κρίσεις υποκειμενικές και αισθητικές, ως προς τα προσδιοριστικά τους σημεία κατά το ποιόν, το ποσόν, την αναφορά και τον τρόπο. γ) Στον κατά το ποιόν προσδιορισμό της (παρ. 1 έως 5) η καλαισθητική κρίση χαρακτηρίζεται από τον όρο της “ανιδιοτελούς ευχαρίστησης” και διαφοροποιείται βάσει αυτού τόσο από τις κρίσεις για το ευχάριστο όσο και από τις κρίσεις για το αγαθό.
Εξάμηνο: 6o 2014-12-15 01:32:51 1236

Αναπαραγωγή Πληροφορίες

"Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη ΙΙΙ" / Διάλεξη 7 (Καλέρη Αικατερίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση προηγούμενου μαθήματος και μετάβαση στην διερεύνηση των όρων ενότητας του μύθου και τελειότητας της παριστώμενης πράξεως. β) Αναλύονται οι όροι (τυπικοί και περιεχομένου) που απαιτούνται για την επίτευξη του έργου της τραγικής μιμήσεως. Με αφετηρία την ανάλυση των όρων “τέλειον”, “έν”, “όλον”, “παν” σύμφωνα με το βιβλίο Δ' των Μετά τα Φυσικά, οι όροι αυτοί εξηγούνται στα συμφραζόμενα του Περί Ποιητικής ως τεχνικοί και τυπικοί όροι, βάσει των οποίων ο Αριστοτέλης ορίζει την τελειότητα της πράξης, που αποτελεί το αντικείμενο της μίμησης, από την μία πλευρά, και την ενότητα του μύθου, που αποτελεί την καθοριστική αρχή για την συγκρότηση του αντίστοιχου μιμήματος, από την άλλη πλευρά, ώστε να έχει καλώς η ποίησις. Στην συνέχεια διερευνάται, πώς εξασφαλίζεται επί του περιεχομένου η απαιτούμε η ενότητα του μύθου στην τραγωδία, πράγμα που στον Αριστοτέλη συσχετίζεται με την αναγκαιότητα ή το εύλογον της ακολουθίας των επί μέρους πράξεων των προσώπων. Το τελευταίο στοιχείο αποτελεί και την εγγύηση της γνωστικής λειτουργίας της μιμητικής παρουσίασης: η τραγωδία φανερώνει πράγματα, όπως αυτά είναι αναγκαίο ή εύλογο να συμβαίνουν στους ανθρώπους, που αντιστοιχούν δηλαδή σε καθολικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση. Η αναγκαιότητα που διέπει την ακολουθία των επί μέρους πράξεων στην τραγωδία διαφοροποιεί την δραματική ποίηση ως “φιλοσοφώτερη” από την ιστορία, που καταγράφει μεμονωμένα γεγονότα, όπως αυτά τυχαίνει να συμβούν.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-25 01:22:36 764

Αναπαραγωγή Πληροφορίες

"Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη ΙΙ" / Διάλεξη 6 (Καλέρη Αικατερίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση του προηγουμένου μαθήματος και μετάβαση στο παράδειγμα της τραγωδίας. β) Εκείνο που ενδιαφέρει στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού είναι η θεωρία της μίμησης όσον αφορά στην ποίηση γενικά [και τα έργα των μιμητικών επιτηδευμάτων, ακόμη γενικότερα]. Για τον σκοπό αυτόν γίνεται κατά αρχάς μια συστηματική επανάληψη της διαίρεσης των τεχνών βάσει των τριών καθοριστικών κριτηρίων του ποιού τους: των μέσων, των τρόπων και των θεμάτων/αντικειμενων της μίμησης. Στην συνέχεια εξετάζεται η ποιητική τέχνη της τραγωδίας ως μια συγκεκριμένη και συστηματική εφαρμογή αυτής της μεθόδου προσδιορισμού των ειδοποιών χαρακτηριστικών της. Αναλύεται ο ορισμός της τραγωδίας με γνώμωνα τα τρία αυτά καθοριστικά χαρακτηριστικά. Αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος του μύθου για την συγκρότηση της μίμησης που θα επιτρέψει στην τραγική ποίηση να συγκροτήσει κατάλληλα το “μίμημα”, ώστε να επιτελέσει το έργο της. Αναδεικνύεται το αίτημα της ενότητας του μύθου ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την φανέρωση μιας τελείας πράξης, ως αντικειμένου της δραματικής μίμησης.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-18 01:37:55 845

Αναπαραγωγή Πληροφορίες

"Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη Ι" / Διάλεξη 5 (Καλέρη Αικατερίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση των θεωρήσεων του Πλάτωνος και εισαγωγική μετάβαση στην Περί Ποιητικής (τέχνης) θεωρία του Αριστοτέλη. β) Ο Αριστοτέλης στο Περί Ποιητικής διαφοροποιείται από την θέση του Πλάτωνα σχετικά με την ποίηση καθώς στο ερώτημα, αν η ποίηση είναι «τέχνη» η απάντησή του είναι καταφατική: η ποίηση έχει σχέση με την διαδικασία της γνώσης και ο ποιητής ακολουθεί “μέθοδον” για να επιτύχει στο έργο του. Η ποιητική τέχνη υπάγεται στην μίμηση, στην οποίαν ο Αριστοτέλης αποδίδει ανθρωπολογική σημασία: είναι φυσική καταβολή του ανθρώπου και σχετίζεται με την διαδικασία της μάθησης. Ο ποιητής χρησιμοποιεί συγκεκριμένα μέσα και τρόπους παράστασης και αποσκοπεί στην μιμητική φανέρωση συγκεκριμένων θεμάτων αναλόγως του είδους της ποίησης. Η ποίηση ορίζεται μέσω του μιμητικού της έργου και όχι μέσω εξωτερικών μορφολογικών χαρακτηριστικών, όπως π.χ. ο έμμετρος λόγος.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-11 01:12:40 1052

Αναπαραγωγή Πληροφορίες

"Αναλυτική του ωραίου στον «Ιππία (μείζονα)»" / Διάλεξη 2 (Καλέρη Αικατερίνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Στον διάλογο Ιων, που ανήκει στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους, έχουμε μια πρώτη διερώτηση του ζητήματος της σχέσης της ποίησης προς την γνώση, που είναι κεντρικό στον προβληματισμό του Πλάτωνα. Συζητείται το ερώτημα κατά πόσον αυτό, στο οποίο επιτηδεύονται οι ραψωδοί (κατ΄επέκτασιν και οι ποιητές) απαιτεί έλλογη γνώση, ώστε να θεωρείται “τέχνη”, με την έννοια που έχει ο όρος στην αρχαιότητα. Ο διάλογος αποκαλύπτει την ενθουσιώδη και μη έλλογη, συμπαθητική σχέση του ραψωδού και του ποιητή με τα πράγματα, τα οποία παρουσιάζει παραστατικά ομοιάζοντας τον εαυτό του με αυτά, κατεχόμενος από θεία δύναμη. Χωρίς να αναφέρει τον όρο, ο Πλάτων διακρίνει κατ΄αυτόν τον τρόπο τα επιτηδεύματα των ποιητών και των ραψωδών ως μιμητικές δραστηριότητες, τις οποίες συσχετίζει με το πάθος και τις διαχωρίζει από έλλογες γνωστικές διαδικασίες που απαιτούν μέθοδο και καθολικότητα όπως είναι η “τέχνη” και η “επιστήμη”.
Εξάμηνο: 6o 2014-10-14 01:25:07 2375

Αναπαραγωγή Πληροφορίες

ΔΙΑΛΕΞΗ 9 Part_B / Διάλεξη 9 (Παρούσης Μιχαήλ, Αναπληρωτής Καθηγητής)