Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:18:36 550

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:52:46 748

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:39:03 100

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:37:40 512

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:59:26 547

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:37:04 728

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:54:18 609

Πρόσληψη του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, Τμήμα Τμήμα Φιλολογίας

Διδασκαλία και παρουσίαση του άρθρου του C. Martindale “Redeeming the Text: The Validity of Comparisons of Classical and Postclassical Literature” (1991) από την Ευσταθία - Μαρία Αθανασοπούλου, υποψήφια διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, BA in Classics (U of Patras, 2010), MA in Classics (U of Patras, 2010-2012), MA in the Reception of the Classical World (U of UCL, 2012-2013/2014).
Εξάμηνο: 8o 2015-06-25 00:49:32 514

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:12:48 628

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:52:20 783

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:38:31 725

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:37:56 523

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:37:05 895

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:21:24 1190

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:38:06 807

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:52:02 938

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 01:23:34 1448

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Ο διάλογος Κρατύλος έχει ως θέμα του την προέλευση, την λειτουργία και την αναφορικότητα της γλώσσας στην πραγματικότητα, την οποίαν χαρακτηρίζει γενικά ως “δήλωση”, δηλαδή “φανέρωση”. Στο πλαίσιο αυτό ο Πλάτων διακρίνει δύο ειδών δηλώσεις: την μίμηση και την ονομασία. Η μίμηση φανερώνει το δηλούμενο με την ίδια την μορφή της, καθώς ο μιμούμενος ομοίωνει στοιχεία της όψης του με την εξωτερική μορφή του δηλουμένου, (αντίθετα η ονομασία δηλώνει την ουσία των πραγμάτων και είναι σαν να μιμείται την εσωτερική τους, μη-αισθητή μορφή). Παρόμοιος ορισμός της μίμησης ως ομοίωσης με αισθητά μέσα με το αντικείμενο που μιμούμαστε, δίδεται και στο Γ΄ της Πολιτείας. Στο Ι' της Πολιτείας οι ποιητές και όλοι όσοι δηλώνουν παραστατικά τα πράγματα ονομάζονται μιμητές. Η δηλωτική λειτουργία τους εξηγείται μέσω της αναλογίας με την λειτουργία ενός καθρέφτη: πρόκειται για παθητική αντανάκλαση εξωτερικών όψεων των πραγμάτων που δεν απαιτεί καμία αληθή γνώση για αυτά. Οι μιμήσεις των ποιητών, των ζωγράφων κλπ. κατατάσσονται οντολογικά στην “τρίτη θέση από την αλήθεια” κατά τον Πλάτωνα ως μιμήσεις μιμήσεων, αφού και τα ίδια τα αισθητά θεωρούνται μιμήσεις των ιδεών. Από πλευράς φιλοσοφίας της τέχνης έχουμε εδώ, αν και με αρνητικό πρόσημο, έναν πρώτο αναλυτικό διαχωρισμό της παράστασης από το εκάστοτε πρότυπο, Αυτό αποτελεί μια εννοιολογική διάκριση, ιστορικά σημαντική για τον οντολογικό προσδιορισμό της ποίησης και του ωραίου.
Εξάμηνο: 6o 2014-10-27 01:07:23 1228

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Στον διάλογο Ιων, που ανήκει στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους, έχουμε μια πρώτη διερώτηση του ζητήματος της σχέσης της ποίησης προς την γνώση, που είναι κεντρικό στον προβληματισμό του Πλάτωνα. Συζητείται το ερώτημα κατά πόσον αυτό, στο οποίο επιτηδεύονται οι ραψωδοί (κατ΄επέκτασιν και οι ποιητές) απαιτεί έλλογη γνώση, ώστε να θεωρείται “τέχνη”, με την έννοια που έχει ο όρος στην αρχαιότητα. Ο διάλογος αποκαλύπτει την ενθουσιώδη και μη έλλογη, συμπαθητική σχέση του ραψωδού και του ποιητή με τα πράγματα, τα οποία παρουσιάζει παραστατικά ομοιάζοντας τον εαυτό του με αυτά, κατεχόμενος από θεία δύναμη. Χωρίς να αναφέρει τον όρο, ο Πλάτων διακρίνει κατ΄αυτόν τον τρόπο τα επιτηδεύματα των ποιητών και των ραψωδών ως μιμητικές δραστηριότητες, τις οποίες συσχετίζει με το πάθος και τις διαχωρίζει από έλλογες γνωστικές διαδικασίες που απαιτούν μέθοδο και καθολικότητα όπως είναι η “τέχνη” και η “επιστήμη”.
Εξάμηνο: 6o 2014-10-21 01:17:55 1106

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση του προηγουμένου μαθήματος και προχώρημα στους επόμενους τρεις προσδιορισμούς της καλαισθητικής κρίσης. β) Συστηματική ανάλυση των βασικών σημείων των παρ. 6 έως 22 της Κριτικής της κριτικής δύναμης. Οι υποκειμενικοί όροι της αξίωσης για καθολικότητα των καλαισθητικών κρίσεων εντοπίζονται σε θεμελιώδεις, αναγκαίες και α πριόρι, λειτουργίες της διάνοιας και της φαντασίας για την συγκρότηση γνώσης που λειτουργούν εδώ παιγνιωδώς ως άσκηση της δημιουργικότητας και συνθετικής δύναμης των παραστικών μας δυνάμεων. Η καλαισθητική απόλαυση εξηγείται από αυτήν την εναρμονισμένη με την ίδια τους την φύση λειτουργία. Ως προς την αναφορικότητά τους οι κρίσεις αυτές αναγνωρίζουν την σκόπιμη οργάνωση του υλικού της εποπτείας χωρίς αναφορά σε σκοπούς εξωτερικούς, αλλά αναφέρονται σε μια εσωτερική σκοπιμότητα της ίδιας της παράστασης. Τέλος, τροπικά, οι καλαισθητικές κρίσεις διέπονται από την αναγκαιότητα μιας παραδειγματικά και υποκειμενικά σκόπιμης σύνθεσης. γ) Συγκεφαλαιώνοντας τα πορίσματα της Αναλυτικής του ωραίου στον Καντ διαπιστώνουμε ότι η καλαισθητική μας ικανότητα, θεμελιώνεται υπερβατολογικά στην α πριόρι δύμαμη της ανθρώπινης διάνοιας να συνθέτει υπό αρχές εσωτερικής σκοπιμότητας μορφές, ταυτίζεται με την ικανότητα με την λειτουργία των παραστατικών του δυνάμεων για συγκρότηση γνώσης εν γένει και εδράζεται στην δημιουργική δύναμη του αναστοχασμού, στην ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος να νομοθετεί στον ιδιο του τον εαυτό. Η ικανότητα αυτή σχετίζει την ανθρώπινη κριτική δύναμη, αλλά και την καλλιτεχνική δημιουργία με την μορφοπλαστική ικανότητα της ίδιας της φύσης.
Εξάμηνο: 6o 2014-12-16 01:29:27 818