Βρέθηκαν 156 αποτελέσματα   RSS     Φιλοσοφία, Ηθική, Θρησκεία [X]   Αφαίρεση Όλων [X]

 

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 01:13:37 582
[Play] 18. Η φύση ως ύλη & ως είδος  / Διάλεξη 12 (Σταυριανέας ΣτασινόςΛέκτορας)

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:55:47 683

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:46:00 1352
[Play] 21. Η ουσία των συνθετων ουσιών  / Διάλεξη 13 (Σταυριανέας ΣτασινόςΛέκτορας)

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:37:09 534

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:52:20 779

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:54:18 596
[Play] 01 Εισαγωγή  / Διάλεξη 1 (Σταυριανέας ΣτασινόςΛέκτορας)

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 01:23:34 1440
[Play] 02. Αλήθεια, σκέψη & πραγματικότητα  / Διάλεξη 2 (Σταυριανέας ΣτασινόςΛέκτορας)

Αριστοτέλης: Γνωσιοθεωρία Μεταφυσική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

-
Εξάμηνο: 3o 2015-02-09 00:52:02 929
[Play] Ενότητα 12 - Ολοκλήρωση της Πραγματείας  / Διάλεξη 12 (Περδικούρη ΕλένηΕπίκουρη Καθηγήτρια)

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Ανάλυση και ολοκλήρωση του 13ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 13). Ο Πλωτῖνος στο κεφάλαιο αυτό ολοκληρώνει την πραγματεία.
Εξάμηνο: 5o 2015-01-15 00:28:50 463
[Play] Ενότητα 11 - Χρόνος ΙII  / Διάλεξη 11 (Περδικούρη ΕλένηΕπίκουρη Καθηγήτρια)

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 11ου κεφαλαίου, πραγμάτευση και ολοκλήρωση του 12ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 11–12). Προς την ολοκλήρωση της διερεύνησης με σκοπό την αποσαφήνιση της έννοιας χρόνος.
Εξάμηνο: 5o 2014-12-18 01:12:26 412

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση του προηγουμένου μαθήματος και προχώρημα στους επόμενους τρεις προσδιορισμούς της καλαισθητικής κρίσης. β) Συστηματική ανάλυση των βασικών σημείων των παρ. 6 έως 22 της Κριτικής της κριτικής δύναμης. Οι υποκειμενικοί όροι της αξίωσης για καθολικότητα των καλαισθητικών κρίσεων εντοπίζονται σε θεμελιώδεις, αναγκαίες και α πριόρι, λειτουργίες της διάνοιας και της φαντασίας για την συγκρότηση γνώσης που λειτουργούν εδώ παιγνιωδώς ως άσκηση της δημιουργικότητας και συνθετικής δύναμης των παραστικών μας δυνάμεων. Η καλαισθητική απόλαυση εξηγείται από αυτήν την εναρμονισμένη με την ίδια τους την φύση λειτουργία. Ως προς την αναφορικότητά τους οι κρίσεις αυτές αναγνωρίζουν την σκόπιμη οργάνωση του υλικού της εποπτείας χωρίς αναφορά σε σκοπούς εξωτερικούς, αλλά αναφέρονται σε μια εσωτερική σκοπιμότητα της ίδιας της παράστασης. Τέλος, τροπικά, οι καλαισθητικές κρίσεις διέπονται από την αναγκαιότητα μιας παραδειγματικά και υποκειμενικά σκόπιμης σύνθεσης. γ) Συγκεφαλαιώνοντας τα πορίσματα της Αναλυτικής του ωραίου στον Καντ διαπιστώνουμε ότι η καλαισθητική μας ικανότητα, θεμελιώνεται υπερβατολογικά στην α πριόρι δύμαμη της ανθρώπινης διάνοιας να συνθέτει υπό αρχές εσωτερικής σκοπιμότητας μορφές, ταυτίζεται με την ικανότητα με την λειτουργία των παραστατικών του δυνάμεων για συγκρότηση γνώσης εν γένει και εδράζεται στην δημιουργική δύναμη του αναστοχασμού, στην ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος να νομοθετεί στον ιδιο του τον εαυτό. Η ικανότητα αυτή σχετίζει την ανθρώπινη κριτική δύναμη, αλλά και την καλλιτεχνική δημιουργία με την μορφοπλαστική ικανότητα της ίδιας της φύσης.
Εξάμηνο: 6o 2014-12-16 01:29:27 814

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Συνοπτική παρουσίαση εμπειριστικών (Ντ. Χιούμ) και ορθολογιστικών (Α. Μπάουμγκαρντεν, Γκ. Φρ. Μάιερ) προσεγγίσεων της καλαισθησίας και του ωραίου. β) Εισαγωγή στην καντιανή θεώρηση και στην Κριτική της κριτικής δύναμης. Ο Καντ συνδέει την αντίληψή μας για το ωραίο τόσο με τις υποκειμενικές μας αντιδράσεις σε αισθητηριακά ερεθίσματα όσο και με κάποιου είδους διανοητικές διαδικασίες συνθέτοντας τις προηγούμενες από αυτόν αισθητικές παραδόσεις του εμπειρισμού και του ορθολογισμού. Στις καλαισθητικές κρίσεις συνδέεται η αίσθηση με την διάνοια κατά τρόπον, ώστε να δημιουργείται ως νέος, οντολογικά διακριτός χώρος πραγματικότητας: το πεδίο της ομορφιάς, που διαφέρει τόσο από το πεδίο της αντικειμενικής γνώσης, όσο και από το πεδίο του πράττειν, αλλά και από ο ιδιωτικό και ιδιοσυγκρασιακό πεδίο της αίσθησης. Η ανάλυση του Καντ βασίζεται, όπως και στις δύο άλλες Κριτικές του στην ανάλυση των κρίσεων, εδώ των “καλαισθητικών κρίσεων”, που εισάγονται εξ αρχής ως κρίσεις υποκειμενικές και αισθητικές, ως προς τα προσδιοριστικά τους σημεία κατά το ποιόν, το ποσόν, την αναφορά και τον τρόπο. γ) Στον κατά το ποιόν προσδιορισμό της (παρ. 1 έως 5) η καλαισθητική κρίση χαρακτηρίζεται από τον όρο της “ανιδιοτελούς ευχαρίστησης” και διαφοροποιείται βάσει αυτού τόσο από τις κρίσεις για το ευχάριστο όσο και από τις κρίσεις για το αγαθό.
Εξάμηνο: 6o 2014-12-15 01:32:51 1223
[Play] Ενότητα 10 - Χρόνος ΙI  / Διάλεξη 10 (Περδικούρη ΕλένηΕπίκουρη Καθηγήτρια)

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 10ου κεφαλαίου και πραγμάτευση του 11ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 8). Έπειτα από την κριτική κατά των πρότερων Θεωριών περί Χρόνου, ο Πλωτῖνος συνεχίζει, μέσω της μυθολογικής διήγησης της γέννησης του χρόνου, τη διερεύνησή του με σκοπό την αποσαφήνιση της έννοιας χρόνος. Ο Πλωτῖνος θα αποσαφηνίσει την έννοια του χρόνου ως κάτι που παράγει η Ψυχή τη στιγμή που παράγει τον ἑαυτό της και τον αἰσθητό κόσμο, παράλληλα, θα ισχυριστεί ότι η ίδια η φύση της Ψυχῆς, ο τρόπος με τον οποίο υφίσταται, είναι ο χρόνος, αλλά, αυτό δεν καθιστά την Ψυχή ἔγχρονη.
Εξάμηνο: 5o 2014-12-11 01:24:21 420

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 9ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 8). Ο Πλωτῖνος στο συγκεκριμένο κεφάλαιο συνεχίζει την κριτική του κατά των πρότερων Θεωριών περί Χρόνου. Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην κριτική της θέσης του Ἀριστοτέλη περί χρόνου.
Εξάμηνο: 5o 2014-12-05 00:50:59 488

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 8ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 8). Ο Πλωτῖνος στο συγκεκριμένο κεφάλαιο εκκινεί την κριτική του κατά των πρότερων Θεωριών περί Χρόνου.
Εξάμηνο: 5o 2014-12-04 00:49:49 424
[Play] Ενότητα 07 - Χρόνος Ι  / Διάλεξη 7 (Περδικούρη ΕλένηΕπίκουρη Καθηγήτρια)

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 7ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 7.). Ο Πλωτῖνος εκκινεί τη διερεύνηση της αποσαφήνισης της έννοιας του χρόνου.
Εξάμηνο: 5o 2014-11-27 00:45:31 438
[Play] "Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη ΙΙΙ"  / Διάλεξη 7 (Καλέρη ΑικατερίνηΑναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση προηγούμενου μαθήματος και μετάβαση στην διερεύνηση των όρων ενότητας του μύθου και τελειότητας της παριστώμενης πράξεως. β) Αναλύονται οι όροι (τυπικοί και περιεχομένου) που απαιτούνται για την επίτευξη του έργου της τραγικής μιμήσεως. Με αφετηρία την ανάλυση των όρων “τέλειον”, “έν”, “όλον”, “παν” σύμφωνα με το βιβλίο Δ' των Μετά τα Φυσικά, οι όροι αυτοί εξηγούνται στα συμφραζόμενα του Περί Ποιητικής ως τεχνικοί και τυπικοί όροι, βάσει των οποίων ο Αριστοτέλης ορίζει την τελειότητα της πράξης, που αποτελεί το αντικείμενο της μίμησης, από την μία πλευρά, και την ενότητα του μύθου, που αποτελεί την καθοριστική αρχή για την συγκρότηση του αντίστοιχου μιμήματος, από την άλλη πλευρά, ώστε να έχει καλώς η ποίησις. Στην συνέχεια διερευνάται, πώς εξασφαλίζεται επί του περιεχομένου η απαιτούμε η ενότητα του μύθου στην τραγωδία, πράγμα που στον Αριστοτέλη συσχετίζεται με την αναγκαιότητα ή το εύλογον της ακολουθίας των επί μέρους πράξεων των προσώπων. Το τελευταίο στοιχείο αποτελεί και την εγγύηση της γνωστικής λειτουργίας της μιμητικής παρουσίασης: η τραγωδία φανερώνει πράγματα, όπως αυτά είναι αναγκαίο ή εύλογο να συμβαίνουν στους ανθρώπους, που αντιστοιχούν δηλαδή σε καθολικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση. Η αναγκαιότητα που διέπει την ακολουθία των επί μέρους πράξεων στην τραγωδία διαφοροποιεί την δραματική ποίηση ως “φιλοσοφώτερη” από την ιστορία, που καταγράφει μεμονωμένα γεγονότα, όπως αυτά τυχαίνει να συμβούν.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-25 01:22:36 759
[Play] Ενότητα 06 - Αἰωνιότητα ΙV  / Διάλεξη 6 (Περδικούρη ΕλένηΕπίκουρη Καθηγήτρια)

Χρόνος και Αιωνιότητα στον Πλωτίνο, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

Ολοκλήρωση του 4ου κεφαλαίου, έναρξη και ολοκλήρωση της διεξοδικής μελέτης του 5ου και του 6ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αἰώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 4–6) με σκοπό τη συνέχεια του εγχειρήματος της διερεύνησης από τον Πλωτῖνο της φύσης της αἰωνιότητας.
Εξάμηνο: 5o 2014-11-20 01:46:18 490
[Play] "Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη ΙΙ"  / Διάλεξη 6 (Καλέρη ΑικατερίνηΑναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση του προηγουμένου μαθήματος και μετάβαση στο παράδειγμα της τραγωδίας. β) Εκείνο που ενδιαφέρει στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού είναι η θεωρία της μίμησης όσον αφορά στην ποίηση γενικά [και τα έργα των μιμητικών επιτηδευμάτων, ακόμη γενικότερα]. Για τον σκοπό αυτόν γίνεται κατά αρχάς μια συστηματική επανάληψη της διαίρεσης των τεχνών βάσει των τριών καθοριστικών κριτηρίων του ποιού τους: των μέσων, των τρόπων και των θεμάτων/αντικειμενων της μίμησης. Στην συνέχεια εξετάζεται η ποιητική τέχνη της τραγωδίας ως μια συγκεκριμένη και συστηματική εφαρμογή αυτής της μεθόδου προσδιορισμού των ειδοποιών χαρακτηριστικών της. Αναλύεται ο ορισμός της τραγωδίας με γνώμωνα τα τρία αυτά καθοριστικά χαρακτηριστικά. Αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος του μύθου για την συγκρότηση της μίμησης που θα επιτρέψει στην τραγική ποίηση να συγκροτήσει κατάλληλα το “μίμημα”, ώστε να επιτελέσει το έργο της. Αναδεικνύεται το αίτημα της ενότητας του μύθου ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την φανέρωση μιας τελείας πράξης, ως αντικειμένου της δραματικής μίμησης.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-18 01:37:55 838
[Play] "Η ποίηση ως μιμητική τέχνη στον Αριστοτέλη Ι"  / Διάλεξη 5 (Καλέρη ΑικατερίνηΑναπληρώτρια Καθηγήτρια)

Αισθητική, Τμήμα Τμήμα Φιλοσοφίας

α) Ανακεφαλαίωση των θεωρήσεων του Πλάτωνος και εισαγωγική μετάβαση στην Περί Ποιητικής (τέχνης) θεωρία του Αριστοτέλη. β) Ο Αριστοτέλης στο Περί Ποιητικής διαφοροποιείται από την θέση του Πλάτωνα σχετικά με την ποίηση καθώς στο ερώτημα, αν η ποίηση είναι «τέχνη» η απάντησή του είναι καταφατική: η ποίηση έχει σχέση με την διαδικασία της γνώσης και ο ποιητής ακολουθεί “μέθοδον” για να επιτύχει στο έργο του. Η ποιητική τέχνη υπάγεται στην μίμηση, στην οποίαν ο Αριστοτέλης αποδίδει ανθρωπολογική σημασία: είναι φυσική καταβολή του ανθρώπου και σχετίζεται με την διαδικασία της μάθησης. Ο ποιητής χρησιμοποιεί συγκεκριμένα μέσα και τρόπους παράστασης και αποσκοπεί στην μιμητική φανέρωση συγκεκριμένων θεμάτων αναλόγως του είδους της ποίησης. Η ποίηση ορίζεται μέσω του μιμητικού της έργου και όχι μέσω εξωτερικών μορφολογικών χαρακτηριστικών, όπως π.χ. ο έμμετρος λόγος.
Εξάμηνο: 6o 2014-11-11 01:12:40 1043
Top