α) Ανακεφαλαίωση του προηγουμένου μαθήματος και προχώρημα στους επόμενους τρεις προσδιορισμούς της καλαισθητικής κρίσης. β) Συστηματική ανάλυση των βασικών σημείων των παρ. 6 έως 22 της Κριτικής της κριτικής δύναμης. Οι υποκειμενικοί όροι της αξίωσης για καθολικότητα των καλαισθητικών κρίσεων εντοπίζονται σε θεμελιώδεις, αναγκαίες και α πριόρι, λειτουργίες της διάνοιας και της φαντασίας για την συγκρότηση γνώσης που λειτουργούν εδώ παιγνιωδώς ως άσκηση της δημιουργικότητας και συνθετικής δύναμης των παραστικών μας δυνάμεων. Η καλαισθητική απόλαυση εξηγείται από αυτήν την εναρμονισμένη με την ίδια τους την φύση λειτουργία. Ως προς την αναφορικότητά τους οι κρίσεις αυτές αναγνωρίζουν την σκόπιμη οργάνωση του υλικού της εποπτείας χωρίς αναφορά σε σκοπούς εξωτερικούς, αλλά αναφέρονται σε μια εσωτερική σκοπιμότητα της ίδιας της παράστασης. Τέλος, τροπικά, οι καλαισθητικές κρίσεις διέπονται από την αναγκαιότητα μιας παραδειγματικά και υποκειμενικά σκόπιμης σύνθεσης. γ) Συγκεφαλαιώνοντας τα πορίσματα της Αναλυτικής του ωραίου στον Καντ διαπιστώνουμε ότι η καλαισθητική μας ικανότητα, θεμελιώνεται υπερβατολογικά στην α πριόρι δύμαμη της ανθρώπινης διάνοιας να συνθέτει υπό αρχές εσωτερικής σκοπιμότητας μορφές, ταυτίζεται με την ικανότητα με την λειτουργία των παραστατικών του δυνάμεων για συγκρότηση γνώσης εν γένει και εδράζεται στην δημιουργική δύναμη του αναστοχασμού, στην ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος να νομοθετεί στον ιδιο του τον εαυτό. Η ικανότητα αυτή σχετίζει την ανθρώπινη κριτική δύναμη, αλλά και την καλλιτεχνική δημιουργία με την μορφοπλαστική ικανότητα της ίδιας της φύσης.

2014-12-16 821